Temat kompleksowy tygodnia od 1 czerwca  do 5 czerwca : Dzieci z różnych stron świata

 

„Wszystkie dzieci nasze są” – dziecko zastanawia się jak wygląda życie ich rówieśników w innych krajach? Jak wyglądają dzieci z Afryki, Azji, Ameryki Południowej? – czy różnią się od nas? Jaki mają kolor skóry? Jakimi językami mówią? Jakie noszą imiona? Jak się ubierają? – dziecko ogląda zdjęcia mieszkańców innych kontynentów.

„Przyjaciel z daleka” – po zapoznaniu się z różnymi kulturami dziecko  wybiera  sobie jeden kontynent, z którego będzie pochodził ich „przyjaciel na niby”. Dziecko tworzy  portret dziecka mieszkającego w Afryce, Azji lub Ameryce Płd., rysuje jego portret, nadaje mu imię.  Zastanawia się co jego przyjaciel lubi, np. czy lubi bawić się klockami? Czy gra na jakimś instrumencie? Co lubi robić w wolnym czasie? Czy ma swoje zwierzątko?

 Przyporządkowywanie mieszkańców świata do odpowiednich domów. Na gazetce umieszczone są domy poszczególnych mieszkańców, na dywanie umieszczone są postacie dzieci: Eskimos, Indianin, Murzyn, Aborygen, Europejczyk. Zadaniem dzieci jest przyporządkowanie postaci do swoich domów.

 

Przykładowe ćwiczenia do kształtowania aktywności fizycznej:

1. Zabawa ruchowa Bawimy się razem

Rodzic włącza nagranie spokojnej melodii. Dziecko wykonuje własne improwizacje taneczne. Podczas przerwy w muzyce, w zależności od tego, ile palców pokaże Rodzic, dziecko skacze tyle razy do góry.

2. Zabawa ruchowo-pantomimiczna Wiem, co chcesz pokazać.

Dziecko z Rodzicem stają w parach, jedno z nich  pokazuje czynność, drugie je naśladuje.

3. Zabawa muzyczno- ruchowa do piosenki M. Jeżowskiej „Kolorowe dzieci”- przed zabawą Rodzic  pyta jak witają się polskie dzieci? (przez podanie ręki, przybicie piątki, przybicie „żółwika”) , a następnie tłumaczy jak witają się Japończycy, Eskimosi, Afrykanie i Indianie- dziecko  powtarzają ruchy. Rodzic  włącza piosenkę i razem z dzieckiem  poruszają się w jej rytm – na przerwie w muzyce witają się ze sobą: jak Japonka poprzez złożenie rąk i ukłon; jak Eskimos- noskami; jak Afrykanin- poprzez klaskanie i podskakiwanie ; jak Indianin poprzez przyłożenie ręki do serca i odchylenie jej zataczając koło i mówiąc „Wingapo”(łingapo) i jak polscy przedszkolacy – przybicie piątki itp.

Ćwiczenia usprawniające aparat mowy:

1. Zabawa logopedyczna dla zespołu Indian „Szeke, szeke” – ćwiczymy narządy mowy
   Na górze - szeke, szeke. (robimy rękami "młynek" na górze)
   Na dole - szeke, szeke. (robimy rękami "młynek" na dole)
   Na prawo - szeke, szeke. (robimy rękami "młynek" z prawej strony)
   Na lewo - szeke, szeke. (robimy rękami "młynek" z lewej strony)

Zachęcamy do przeczytania dzieciom opowiadania  Nasz przyjaciel Bheru Katarzyny Tomiak Zaręby

Do grupy maluchów dołączył nowy przedszkolak. Pani Ania przyprowadziła go do

sali tuż po śniadaniu.

– Kochani, to jest Bheru – przedstawiła nowego kolegę. – Od dziś będzie chodził do

naszej grupy. Mam nadzieję, że przywitacie go serdecznie i będziecie razem dobrze

się bawić.

„Nowy” miał długie czarne włosy do ramion, skórę w kolorze czekolady i ciemne,

trochę wystraszone, oczy. Krzyś i Zosia podeszli, żeby się z nim przywitać, ale chłopiec

się nie odzywał. Artur, który czasem dogryza dzieciom, zaczął się śmiać, że

„Nowy” wygląda jak dziewczynka. Pani Ania wytłumaczyła, że Bheru pochodzi z Indii,

a tam chłopcy często noszą długie włosy.

– Bheru dopiero uczy się języka polskiego – oznajmiła pani. – Jeśli chcecie coś do

niego powiedzieć, przetłumaczę to na angielski. Imię Bheru w języku hindi znaczy

„przyjaciel”. Jestem pewna, że szybko się zaprzyjaźnicie. Jutro do przedszkola

przyjdą rodzice waszego nowego kolegi, żeby opowiedzieć nam o kraju, w którym

Bheru się urodził, czyli o Indiach.

Maluchy bardzo się ucieszyły z wizyty gości. Wszyscy się zastanawiali, czy rodzice

Bheru też mają skórę w kolorze czekolady i czy tata chłopca także ma takie długie

czarne włosy. Do końca dnia „Nowy” z nikim się nie bawił. Obserwował tylko zabawy

innych dzieci. Pani Ania namawiała go, żeby zbudował z chłopakami garaż dla

samochodów, ale nie miał ochoty.

Kiedy następnego dnia rodzice Bheru przyszli do przedszkola, wszyscy byli zaskoczeni.

Jego tata mówił po polsku! Okazało się, że jest Polakiem i ma na imię Piotrek.

Mama Bheru pochodziła z Indii i miała skórę jeszcze ciemniejszą niż syn. Ubrana

była w kolorową sukienkę, która nazywa się sari, a na czole miała czerwoną kropkę.

Powiedziała, że to tradycyjny indyjski strój. Zagrała dla przedszkolaków na instrumencie,

który wygląda trochę jak gitara, a nazywa się tambura. Dzieci obejrzały

film, dzięki któremu mogły zobaczyć, jak żyją ludzie w Indiach, co jedzą, jakie noszą

ubrania. Widać na nim było również tamtejsze rośliny i zwierzęta. Na zakończenie

mama Bheru pokazała ruchy prostego tańca i wszyscy świetnie się bawili do muzyki

z indyjskiego filmu. Goście nauczyli też dzieci kilku słów po angielsku, żeby mogły

się porozumieć z Bheru.

W ciągu kolejnych dni Bheru coraz lepiej czuł się w przedszkolu. Każdego dnia

uczył się nowych polskich słów. Jego czarne oczy już nie były tak wystraszone jak

na początku. Pani Ania uczyła maluchy angielskich zwrotów. Wszyscy coraz lepiej

się dogadywali podczas zabawy. Bheru najbardziej lubił budować z klocków. Pięknie

rysował. Wkrótce wszyscy go bardzo polubili i nikt już nie mówił o nim „Nowy”.

Filmik ,,Dzieci z różnych stron świata”  https://youtu.be/UP9P0uB2Llw

Piosenka ,,Jesteśmy Dziećmi” https://youtu.be/7K3_mSb1zRQ