Jednym z często używanych obecnie słów, szczególnie w środowisku psychologiczno-pedagogicznym jest słowo "integracja". Integracja społeczna jest wspólnym wychowaniem dzieci sprawnych i niepełnosprawnych.

Celem integracji jest "...dać szansę różnym dzieciom, pozwolić nawiązać wzajemne kontakty, nawzajem dostosować i uczyć się oraz stworzyć jedną grupę. Integracja nie jest jednostronnym procesem, w którym dzieci niepełnosprawne zostaną włączone do grupy dzieci zdrowych, lecz jest to proces obustronny. Każdy od każdego czegoś się uczy, każdy musi znaleźć swoje miejsce w grupie i poradzić sobie z powstającymi trudnościami."

Głównym celem przedszkola integracyjnego jest praca z niepełnosprawnymi dziećmi, lecz nie można tracić z oczu normalnego rozwoju dziecka. Musimy umieć malować, grać, śpiewać, hałasować, muzykować, majsterkować, wspinać się. Musimy umieć każde dziecko oddzielnie rozumieć.
Jednym z założeń przedszkola integracyjnego jest tworzenie takich warunków, aby w grupę dzieci zdrowych mogły się włączyć dzieci niepełnosprawne i aby niepełnosprawność nie decydowała o powodzeniu w międzyludzkich kontaktach. "Chodzi nam o rozwój dziecka niepełnosprawnego w stymulującym je otoczeniu". Trzeba dbać o rozwój wspólnoty, wzajemne wzbogacanie się i stworzenie podstawy kontaktów społecznych. Dzieci w przedszkolu nabywają indywidualnych umiejętności, sprawności, uczą się sprawiedliwości, stosowania w odniesieniu do siebie zróżnicowanej i relatywnej oceny, ostrożności i tolerancji we wzajemnych kontaktach.

Celem placówki jest optymalny na miarę możliwości rozwój psychofizyczny każdego wychowanka we wszystkich sferach osobowości. "Zadaniem oddziaływań wychowawczych integrujących społecznie dzieci jest osiągnięcie takiej spójności grupy [...], by między wszystkimi dziećmi zachodziły wzajemnie pozytywne ustosunkowania, by wszystkie dzieci czuły się przynależne do swojej grupy oraz miały w niej prawo współdecydowania i współuczestniczenia w różnych sytuacjach jej życia wewnętrznego."

Społeczna integracja powinna zaowocować rozwojem pozytywnych więzi emocjonalnych między dziećmi i taką atmosferą współżycia w grupie, w której niepełnosprawność jej członków będzie zjawiskiem naturalnym, a nie czynnikiem różnicującym grupę. Najcenniejszy walor integracji - to wspólna nauka, zabawa, pomoc. Takiego bezpośredniego, całodziennego obcowania nie zastąpią żadne specjalne zajęcia integracyjne.