JAK MOTYWOWAĆ DZIECKO DO PRACY?

Terapia logopedyczna to nie jedno spotkanie z logopedą, który przepisze czarodziejską tabletkę sprawiającą ,że wada wymowy zniknie. Niestety, należy powtarzać i wielokrotnie wykonywać ćwiczenia , które bywają często mozolne zarówno dla logopedy, rodzica , a przede wszystkim dla samego dziecka. Dlatego w procesie terapeutycznym , który ma zakończyć się sukcesem niezbędna jest motywacja samego dziecka.

Oto kilka wskazówek do tego jak motywować pracę dziecka w domu.

1. STAŁA PORA ĆWICZEŃ.

Dziecko łatwiej zaakceptuje wykonywanie ćwiczeń logopedycznych jeśli staną się one częścią codziennego rytuału. Najlepiej wiązać ćwiczenia z innymi codziennymi zajęciami np. ćwiczymy zawsze przed snem lub po obiedzie.

2. STOSUJ ZASADĘ MAŁYCH KROKÓW.

Krótkie i często powtarzane ćwiczenia skutecznie prowadzą do osiągnięcia poprawy wymowy. Dziecko będzie nabierało nawyku prawidłowego mówienia w naturalnych sytuacjach

3. CZAS.

Daj dziecku czas, każda nowa umiejętność potrzebuje czasu. Tylko systematyczna praca i wytrwałość pozwolą osiągnąć cel, jakim jest poprawna mowa i  sprawna komunikacja.

4. SPRÓBUJ JESZCZE RAZ.

Jeśli próba się nie powiodła,  to zakomunikuj, że nic się nie stało, niech dziecko spróbuje jeszcze raz.

5. ĆWICZMY RAZEM

Ćwicz razem z dzieckiem. Często dorośli wstydzą się robienia śmiesznych i niecodziennych min przed lustrem. Zachęcam by pokonać wstyd i dobrze się bawić razem z dzieckiem.

6. NAUKA PRZEZ ZABAWĘ.

Wykonaj wraz  dzieckiem pomoce logopedyczne, lub użyj zabawek, gier, którymi aktualnie lubi bawić się dziecko. Możemy umówić się z dzieckiem, że np. wykonuje jakieś ćwiczenie przed każdym rzutem piłką, czy kostką do gry. Kiedy dziecko będzie uczyło się w zabawie na pewno polubi ćwiczenia logopedyczne.

7. NAUKA PRZY OKAZJI.

Wykorzystaj każda możliwą sytuację, aby wdrożyć kilka ćwiczeń buzi i języka lub ćwiczeń oddechowych np. w kuchni podczas przygotowywania posiłku, na spacerze lub przy kąpieli.

8. KONCENTRUJ UWAGĘ.

Potrzeba by twoja uwaga była skoncentrowana na dziecku, dzięki czemu będzie ono czuło się ważne, oraz będzie doświadczało, że to w co wkłada wysiłek jest istotne. Ćwiczenia wykonywane z uwagą są lepiej i szybciej utrwalone.

9. NIE ZAWSTYDZAJ DZIECKA.

Mówienie  „takie duże dziecko , a mówi jak dzidziuś” przynosi duże szkody dla rozwoju psychicznego i nie przynosi korzyści dla postępów w terapii.

10. POZWÓL DZIECKU NA POPEŁNIANIE BŁĘDÓW.

To jest nieodłączna część procesu terapeutycznego.

11. NIE UŻYWAJ OKREŚLEŃ TYPU: ZAWSZE, NIGDY.

To nie prawda, że twoje dziecko zawsze popełnia błędy i nigdy niczego nie powiedziało bezbłędnie. Nie przerywaj spontanicznych wypowiedzi dziecka poprawianiem błędów. Nie przyspieszasz w ten sposób osiągnięcia rezultatów terapii, a możesz zirytować i zniechęcić dziecko do mówienia.

12. NIE PORÓWNUJ DZIECKA Z IINYMI.

Krytyka, porównywanie i obwinianie dziecka nie pomoże mu w pokonywaniu trudności, jest to tylko „podcinanie mu skrzydeł”, demotywowanie.

13. DOSTRZEGAJ NAJMNIEJSZE SUKCESY.

To ważne, aby zauważać i podkreślać, a za solidną pracę należy się nagroda.

14. STOSUJ POCHWAŁY.

Podczas ćwiczeń niech to będzie entuzjastyczna pochwała. Na zakończenie może to być naklejka ( i umowa, że gdy zbierzesz odpowiednią ilość to pójdziemy do kina). Twoja pochwała i  docenianie wysiłku są niezwykle skutecznym motywatorem.

15. BAW SIĘ DOBRZE.

Ćwiczenia to wasz wspólny czas przeznaczony na zabawy i budowanie więzi rodzinnej.

Jolanta Rybicka