Dzień Dziecka

1. Poznajemy dzieci z różnych stron świata   Czy wiecie czego potrzebują dzieci na całym świecie? Wszystkie dzieci pragną miłości i radości.

https://www.youtube.com/watch?v=7K3_mSb1zRQ

 

2. Zabawa – nasze prawo – zapoznanie z wierszem. R. czyta utwór.

„Zabawa – nasze prawo”  Witold Szwajkowski

Dzieci mają różne prawa, ale głównym jest zabawa,

więc popatrzmy w lewo, w prawo, jaką zająć się zabawą.

Z kolegami albo sami, bez zabawek, z zabawkami,

czy w mieszkaniu, czy na dworze, każde z nas się bawić może.

Kto się bawi, ten przyznaje, że zabawa radość daje,

i czas przy niej szybko leci, więc się lubią bawić dzieci.

R. pyta: Co dzieci lubią robić?; Czym jest zabawa?; W co ty lubisz się bawić?; Z kim lubisz się

bawić?. R. mówi: Każde dziecko ma swoje prawa. Odpowiedź na pytanie: Co to znaczy mieć prawo do zabawy?

Jakie mamy prawa?.  Rozmowa połączona z oglądaniem ilustracji.

Dzieci mają prawo do:

– miłości i szacunku

-życia w rodzinie

– prywatności

– radości

– niewiedzy

– niepowodzenia i łez

– zabawy i wypoczynku

– nauki

– wyrażania własnych myśli i uczuć

– przeciwstawienia się złu

– leczenia

– do życia bez przemocy

Uświadomienie dzieciom, że zawsze mogą liczyć na pomoc ze strony dorosłych i nie są sami ze swoimi problemami.

R. mówi: Oto Wasze prawa. Pokazuje dzieciom planszę edukacyjną lub tworzy planszę razem

z dziećmi, naklejając obrazki przedstawiające: rodzinę, zabawę, wizytę u lekarza, serce, uczące się

dziecko, grupę zaprzyjaźnionych dzieci. Dzieci opowiadają o swoich prawach na podstawie ilustracji.

4. Taniec przy „Piosence o Prawach Dziecka”

https://www.youtube.com/watch?v=Mudintn3BM4

5. Zabawa integracyjna „Mały człowiek”.

Dzieci ilustrują ruchem treść wiersza:

Mały człowiek, duża sprawa. (dzieci przykucają, wstają  i zataczają rękami  koło)

Mały człowiek ma swe prawa. (dzieci rękami wskazują siebie)

Strzegąc praw tych należycie, (dzieci krzyżują ręce i przykładają do siebie)

układamy dziecku życie. (dzieci klaszczą, a następnie witają się przez podanie ręki).

6. „Wzory” – zabawa sensoryczna, doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej. Każde dziecko otrzymuje tacę z kaszą manną, na stolikach leżą wzory do odwzorowania, np. linia pozioma, pionowa, ukośna, dwie linie poziome, pionowe, ukośne, krzyżyk, V, O, U, T, A, C. Dzieci wskazującym palcem rysują wzór, wymieniają się wzorami, zadają sobie zadania do odwzorowania według własnych pomysłów.  Chętne dzieci mogą kreślić wzory pędzlem.
7. Układanie obrazków w pary na zasadzie przeciwieństw: chudy - gruby, wesoły - smutny, wysoki - niski, ciemnoskóry człowiek - człowiek o białym kolorze skóry.
8. „Słuchanie wiersza”Dyzio marzyciel” Julian Tuwim

Położył się Dyzio na łące,

Przygląda niebu błękitnemu. I marzy…

Jaka szkoda, że te obłoczki płynące

Nie są z waniliowego kremu…

A te różowe, że to nie lody malinowe.

A te złociste pierzaste, że to nie stosy ciastek…

I szkoda, że całe niebo

Nie jest z tortu czekoladowego…

Jaki piękny byłby wtedy świat.

Leżałbym sobie, jak leżę,

Na tej murawie świeżej,

Wyciągnąłbym tylko rękę

I jadł… i jadł… i jadł…

Dziecko wygodnie siada i dzieli się spostrzeżeniami na temat wiersza.

Odpowiada na pytania: Co robił Dyzio na łące?; O czym marzył?; Co innego mogą przypominać

chmury? Dz. kładzie się na dywanie w wygodnej pozycji, słucha muzykę relaksacyjną i myśli o swoich marzeniach. Opowiada o nich i próbuje ułożyć marzenia z waty na niebieskiej kartce, jak chmury na niebie.

9. „Kwiat z naszych dłoni” – praca plastyczna

Na dużej kartce papieru R. rysuje koło i mówi: To kwiat wszystkich dzieci z całego świata. Czego mu brakuje? Zrobimy kolorowe płatki z odbić naszych dłoni. Dziecko maluje swoje dłonie farbami za pomocą pędzla i robi odciski dłoni wokół koła.

10. Zabawy ruchowe:

• „Kotki i piłeczki” – zabawa z elementem czworakowania.

 Dziecko otrzymuje miękką piłeczkę i naśladuje kota: w pozycji na czworakach bawi się piłką, toczy ją przed sobą; kładzie się na grzbiecie, toczy piłkę pomiędzy łapkami; wykonuje koci grzbiet, gdy piłka jest pod nimi, przeciąga się; siedzi na piętach, opiera dłonie o piłkę, przesuwa piłkę jak najdalej od siebie, ciągle ją trzymając.

• „Piłka” – zabawa z elementem podskoku. Dz. kozłuje piłką, wysoko i nisko skaczą obunóż, za każdym razem uginając kolana.
• „Pajacyk” – zabawa muzyczna z elementem podskoku. R. mówi o wierszyk pajacyku, dziecko naśladuje pajacyka.

Fik, mik, fik, mik nie potrzeba sznurka.

Mały, żywy pajacyk skacze jak wiewiórka.

• „Tort urodzinowy” – ćwiczenie oddechowe. Dziecko siedzi w siadzie skrzyżnym. R. wybija na

bębenku określoną liczbę uderzeń w zakresie 1–4 – tyle ile może być świeczek na urodzinowym

torcie. Dziecko zdmuchuje każdą świeczkę po kolei, potem jednym długim zdmuchnięciem

wszystkie. Należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłowy tor oddechowy.

• „Walka na kulki” – przestrzeganie zasad zabawy, rozróżnianie uczuć przyjemnych i nieprzyjemnych, ćwiczenia rozmachowe rąk. Dziecko ma gazety pocięte na format A5  Zadaniem dziecka jest ugniatanie kulek i rzucanie w kierunku rodzica. Nie wolno podnosić gotowych kulek, za każdym razem trzeba ugnieść nową kulkę z gazety. Po skończonej zabawie dzieko zbiera kulki i rzuca do  kosz (celuje).

 

11. Poznajemy zabawy dzieci z innych krajów (Pakistan)

Rangoli to zabawa polegająca na tworzeniu barwnych kompozycji-obrazów na ziemi lub asfalcie. W pakistańską zabawę dzieci mogą bawić się w ogrodzie, gdzie na chodniku namalują kolorową kredą wspólny obraz, lub w pokoju, na dużym arkuszu papieru pakowego. Dzieci rysują łatwy do wypełniania dowolny kształt lub wzór. Może to być np. jakiś duży kwiat, domek czy mandala. Następnie należy pokolorować obraz barwnymi i niezwykłymi wypełniaczami: trawą, kamyczkami, kwiatów, listkami itp. W domu można wykorzystać: makaron, kaszę, ryż, kolorowe nici, wełnę, koraliki itp.

 

12. „Cztery lale” – stosowanie poprawnej formy gramatycznej liczebników porządkowych. R. prezentuje dzieciom sylwety lalek: lala w sukience w kropki, lala w białej bluzce, lala w czarnych bucikach, lala w sweterku na guzik ( lalki można narysować). Sylwety mogą być prezentowane na tablicy od lewej strony do prawej (z punktu widzenia dziecka).

Siedzą lale na tapczanie,

       każda inne ma ubranie.

       Pierwsza – sukienkę w kropki całą.

       Druga ma bluzeczkę białą.

       Trzecia ma czarne buciki.

Czwarta – sweter na guziki.

Dziecko na polecenie pokazuje i określa pierwszą, drugą, trzecią i czwartą lalkę, mówi, ile jest lalek.

R. zmienia układ lalek.

Siedzą lale na tapczanie,

każda inne ma ubranie.

Pierwsza – ma czarne buciki.

Druga sweter na guziki.

Trzecia ma bluzeczkę białą.

Czwarta – sukienkę w kropki całą.