ZABAWY  KONTAKTOWE  A  ROZWIJANIE  KOMPETENCJI  KOMUNIKACYJNYCH 

 

Zabawy kontaktowe to doświadczanie ruchów wertykalnych i obrotowych istotnych dla rozwoju komunikacji , ponieważ dzięki nim wzrasta wzrokowa koncentracja uwagi. Rodzice spędzając wspólnie z dzieckiem czas na tego typu zabawach, prowadzą stymulację przedsionkową, wibracyjną, słuchową, wzrokową, dotykową i proprioceptywną, a co najważniejsze umożliwiają zapoczątkowanie  kontaktu i tworzą podstawy do dalszego rozwoju motorycznego i intelektualnego.

Kontakt cielesny jest istotny m.in. ze względu na:

- rozwój uczuciowy dziecka

- zaspokajanie potrzeby bezpieczeństwa

- jest źródłem doznań kinestetycznych oraz pozytywnych emocji

- pozwala dziecku poznać i uświadomić własne ciało.

 

Poniżej prezentuję kilka zabaw, które z pewnością spodobają się każdemu dziecku:

 

JEDNA RĄCZKA

• Jedna rączka u zajączka – podnosimy rączkę dziecka i wymachujemy nią delikatnie,
• Druga rączka u zajączka – tak sami postępujemy z druga rączką,
• Jak te rączki zaczną skakać – trzymając dłonie dziecka, krzyżujemy jego rączki (raz lewa na prawej, raz prawa na lewej),
• Trudno nam je będzie złapać. – przytrzymując dłonie dziecka, klepiemy jedną o drugą.

 

MYSZKA

• Idzie myszka do braciszka – palcem wskazującym i środkowym przesuwamy po ręce dziecka od dłoni do ramienia,
• Tu wskoczyła – dotykamy palcami szyi dziecka,
• Tam się skryła. – dotykamy palcami drugiej dłoni dziecka.

RAK

• Idzie rak, nieborak – palcem wskazującym i środkowym przesuwamy po brzuszku dziecka,
• Czasem naprzód – palce kierujemy w górę ciała dziecka,
• Czasem wspak – palce przesuwamy w dół,
• Jak uszczypnie będzie znak. – naśladujemy gest podszczypywania dziecka.

 

WĄŻ (autor L.J. Kern)

• Idzie wąż drożżżką, - grzbietem dłonią przesuwamy po plecach dziecka,
• Nie poruszszszszaa żżżadną nożżżką. – wodzimy grzbietem dłoni po ciele dziecka, naśladując przy tym ruchy węża,
• Poruszszałby, gdyby mógł – kontynuujemy przesuwanie dłoni,
• Lecz wążżż przecież nie ma nóg. – obiema rękoma łaskoczemy dziecko.

 

WISI, WISI WISIOREK

• Wisi, wisi wisiorek – powoli podnosimy ręce dziecka w górę,
• Kuca, kuca kocurek. – powoli opuszczamy ręce dziecka w dół,
• Gdyby ten wisiorek – powoli podnosimy ręce, podciągając je jak najwyżej można,
• Spadł – puszczamy ręce dziecka, pozwalając im opaść swobodnie,
• Toby go Kocurek – chwytamy ręce dziecka i prowadzimy na środek jego brzuszka i odczekujemy chwilę przed momentem kulminacyjnym zabawy,
• Zjadł, zjadł, zjadł! – klepiemy rękoma po brzuszku.

 

IDZIE JAŚ

• Idzie Jaś, idzie Staś – rytmicznie unosimy i opuszczamy prawą nogę dziecka,
• Idzie też Marysia – rytmicznie unosimy i opuszczamy lewą nogę dziecka,
• Wszyscy dziś grzeczni są – rytmicznie  unosimy i opuszczamy prawą nogę dziecka,
• I nie tylko dzisiaj, – rytmicznie unosimy i opuszczamy lewą nogę dziecka,
• Tup – tup – tup, tup – tup – tup daleko wędrują – rytmicznie tupiemy raz jedną, raz druga nogą dziecka, trzymając w swoich nogach jego nóżki,
• Hop – hop –hop, hop – hop – hop lekko podskakują – ujmujemy w dłonie obie nóżki dziecka i wykonujemy nimi rytmiczne ruchy.

 

PAJĄCZEK

• Malusieńki pająk na fontannę wlazł, - wdrapujemy się palcami po kolanach, rączkach, szyi, aż do główki dziecka,
• Przyszedł mały deszczyk, - delikatnie przebieramy palcami po włosach dziecka,
• I pajączek spadł, - nasza dłoń spada na kolana dziecka,
• Potem przyszło słonko, wysuszyło deszcz, - delikatnie dmuchamy we włoski,
• Znów mały pajączek na fontannę wszedł. – ponownie wdrapujemy się na główkę.

 

DWA MICHAŁY (autor J. Tuwim)

• Tańcowały dwa Michały, - tańczymy z dzieckiem w koło,
• Jeden duży, - podnosimy je w górę,
• Drugi mały, - opuszczamy w dół,
• Jak ten duży zaczął krążyć, - podnosimy dziecko w górę i szybko kręcimy nim w kółko,
• To ten mały nie mógł zdąży! – opuszczamy je w dół i zatrzymujemy się.

 

 

MOJA RĄCZKA LEWA, MOJA RĄCZKA PRAWA

• Moja rączka lewa, - ujmujemy lewą rączkę dziecka za przegub i przytrzymujemy,
• Moja rączka prawa, - tak samo postępujemy z prawa rączką,
• Klaszczę nimi głośno, wszystkim bije brawa! – klaszczemy rączkami.

 

JECHAŁ PAN

• Jechał, jechał pan, - dziecko podtrzymujemy na kolanach i poruszamy nim rytmicznie w górę i w dół,
• Na koniku sam, - zatrzymujemy na chwilę ruchy,
• A za panem chłop, - dziecko podskakuje na poruszających się rytmicznie nogach rodzica.
• Na koniku hop! - wykonujemy gwałtowny podskok,
• Kamienie, kamienie, - szybkie podskoki z przechyleniami na boki,
• Dół!  - ostrożnie, ale szybko odchylamy dziecko do tyłu.

 

CZERWONY BUZIAK

• Czerwony, niebieski, biały, - dotykamy palcami różnych części ciała dziecka,
• Buziak dla Ciebie misiaczku mały. – całujemy swój palec wskazujący i dotykamy nim na przykład nos dziecka. Tak samo postępujemy z kolejnymi częściami ciała.

 

KRÓWKI

• Krówki na łące drzemały, - zamykamy oczy, podkładamy dłonie pod policzek, początkowo swoje, następnie dziecka.
• Grzmoty i błyskawice, - tupniemy nogami,
• Krówki obudziły – klaszczemy,
• Przestraszone krówki w górę podskoczyły – podskakujemy.

 

KONIK NA PATYKU

• Mój koniku na patyku, - podnosimy i opuszczamy rytmicznie dziecko na swoich kolanach.
• Jedziesz bardzo wolno, - powoli wykonujemy ruchy podnoszenia,
• A ja bez śniadania, - przyspieszamy ruchy,
• Mam konika do ścigania. Prrrr – zatrzymujemy.

 

DROŻDŻOWE BUŁECZKI

• Zrób ciasto, zrób ciasto, - naśladujemy z dzieckiem gest kręcenia łyżka w misce,
• Mój miły piekarzu, - potakujemy głową z uśmiechem,
• Zrób ciasto, zrób ciasto, - wykonujemy ruch ugniatania ciasta oburącz,
• Pulchne i pachnące, - otrzepujemy ręce,
• Z ciasta tego zrób bułeczki, – ugniatamy rękoma,
• Z rodzynkami, z jagódkami, - palcem wskazującym jednej ręki stukamy w otwartą dłoń,
• Z wisienkami, z jabłuszkami, - powtarzamy gest stukania,
• Mniam, mniam, mniam.
• Potem bułki włóż do pieca, - wysuwamy ręce naśladując wkładanie tacy do piekarnika,
• Niech zrumienia się leciutko, my schrupiemy je szybciutko, - udajemy jedzenie,
• Mniam, mniam, mniam.

 

Teresa Wiśniewska